1970'li yillar... Besiktas'in Turkiye Ligi'nde buyuk krizler yasadigi, buyuk masraflarla meydana getirdigi guclu kadrolara ragmen bir turlu sampiyonluga ulasamadigi, cileli yillardayiz...

Lig'de cok onemli bir Besiktas-Galatasaray maci var... Inonu stadini haddinden fazla doldurmus olan 40000 seyirci, karsilasmanin henuz baslamamasina ragmen, cosku ve heyacanla tezahurat yapiyorlardi.

Kapali tribunun sol koseyiyle, deniz tarafindaki acik tribunun sag kosesine sikismis, 3-4 bin Sari Kirmizili taraftar:

"Re-re-re...Ra-ra-ra...Galatasaray, Galatasaray Cim-Bom-Bom..." tekerlemesiyle takimlarina sevgi gosterisinde bulunurlerken en az 25-30 bin Besiktasli taraftar da, adeta "Gok Gurultusu" nu animsatircasina patlayarak: "Haydi Kartal" slogani ile rakip taraftarlara mukabelede bulunuyorlardi...

"Basin Tribunu" nde bu ilginc sahneleri dikkatle izleyen unlu bir Galatasarayli yonetici dayanamamisti... Etrafindakilere dert yaniyordu: "Bu isin sirrini cozemedim kardesim? Biz Galatasaray olarak, son 10 yildir Besiktas'tan daha basarili bir garfik cizdik... Bu gercege ragmen, renklerimize gonul baglayan taraftarlarimiz gidim, gidim artarken Besiktas'inkiler cok daha suratle ve cig gibi buyuyor!..

"TARAFTAR", bilhassa futbolda, takimin 12. adami olarak gosterilir... Dogrudur... Hele bu tanimlama Besiktas Tarftari icin yapildiginda, tam isabet bir degerlendirme demektir...

Turkiye'de, seyircisiyle en saglam diyalog kuran, butunlesen tek kuluptur Besiktas... Baska bir deyimle, Siayah-Beyazli seyirciler kadar, bilhassa kritik maclarda takimi ile butunlesen, adeta O'nu zafere dogru yonlendiren bir baska "Tribun" gostermek zordur.

"OLESIYE SEVMEK..." Yagmur, camur, kar, kis demeden Tribundeki yerini surekli dolduran Besiktas Taraftarlarinin, sahadaki Besiktas'a gonul bagi ve bakis acisi budur...

Osamanli Sarayi'ndan dogmus olmasina ve aristokrat kokenine ragmen, "Halkin Kulubu" olabilmeyi basarmis bir cemiyettir...

"Kulup Uyesi Olabilmek" ve "Yonetimde Gorev Alabilmek" icin belirli bir seviyeye gelmek, kariyer sahibi olmak sarttir ama, cemiyetin yapisi, halk kesimlerindeki her meslek sahibine deger vermeyi prensip sayar...

Bu yuzden Besiktas seyircisi de kulubun prensiplerini yansitan bir ayna gibidir tribunlerde... Atraksiyonu, abartmali davranislari, kaytarmayi ve egoizmi hic benimsemez... Kendini bilmez bazi catlak seslere, bu gibilerin zaman zaman kufurlu haykirislarina ragmen, genelde, takimini desteklerken, en guzel sloganlari, en nezih sovlari ureterek, stadlari renklendirmesini bilir.

Bazi cemiyetler tarafindan komplekslerinin tabii sonucu olarak "Degisik Huvviyetler" le ve cirkin "Lakaplarla" tanitilmak istenmesine karsi, Trukiye'de sadece fubolla degil, sik sik bircok bransta "En Centilmen Kulup" gosterilmistir>

Futbolda, Futbol Federasyonu ve diger yan kuruluslar tarafindan, son yarim asir icinde tam 19 defa "CENTILMENLIK KUPASI" ile odullendirilmesi, Tribundeki Seyircisinin de genel davranisi, araliksiz performansi ile orantilidir...

BESIKTAS'LI OLUNMAZ...

BESIKTASLI DOGULUR!...

Haksizliga ugradigi zaman, yumrugunu sikan bir taraftar grubu vardir ama, sozde masum gorunuslu bazi rakip taraftarlarin uzun yillar surdurdugu, "spora seks karistiran hakaretler"ine de peygamber sabri gostermesi, onlarin olgunlugunu onaylatan en saglam kanittir... Acikcasi, Besiktas'ta "en buyuk unsur" dur seyirci... Tribun, sahadan mert, durust ve cesur mucadele ister. Alin teri karismis bir doksan dakikadan, bilek gucu ile elde edilmis bir zafer bekler ve bu olgunun olusabilmesi icin, hic durmadan takimini costurarak, onemli olcude skoru kendisi belirler...

Sahadaki Besiktasli ile tribundeki Besiktasli, bir macin tamaminda ayni seyleri hissettikleri icindir ki, sonucta zafer kacinilmaz olur... Bu Turkiye genelinde de boyledir... Besiktas'li icin, "Ulkenin her yaninda ayni anda, ayni seyleri dusunen insanlar" denmesi, bu ozelliginden dogmaktadir...

BESIKTAS'LI icin BESIKTAS, bu dunyada yasanacak en buyuk asktir... Bu gercegin bilincinde olan TARAFTARLAR, siyah-beyaz camia, ne zaman bir krize girse, onu omuzlar, hatta sirtina alip, dustugu sikinti cukurundan cikariverir bir hamlede...

Iste 1970'li yillarda, taraftarlarinin (basarisizlik sonucu azalmasi bir yana) devamli artmasi, Besiktas'in tek sampiyonluguna dahi tanik olmamis cok genc kusaklarin Siyah-Beyaz renklere katilmasi, gecmiste nice zaferler gormus, dogustan Besiktas'li anne ve babalarin, cocuklarini da ilk gunlerden itibaren Siyah- Beyazli yetistirmeleri ile mumkun olmustur.